چاپ دیجیتالی در صنعت نساجی

برطبق گزارش مجلهٔ بینالمللی ”تکستایل اوت لوک“ فرآیند چاپ دیجیتالی منسوجات در چند سال اخیر رشد و گسترش بسیار بیسابقهای داشته است و در فاصلهٔ سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ میزان منسوجاتی که به روش دیجیتالی چاپ شدند با ۳۰۰ درصد رشد به بیش از ۷۰ میلیون متر مربع رسید. هرچند در حال حاضر سهم روش چاپ دیجیتالی از بین روشهای مختلف چاپ منسوجات در حدود یک درصد میباشد ولی پیشبینی میشود که تا ابتدای دههٔ بعد این میزان به حد ۱۰ درصد نزدیک شود که این مسئله نشان از رشد بسیار سریع این تکنیک دارد.
از جمله دلایل رشد بسیار سریع تکنیک چاپ دیجیتال منسوجات میتوان به افزایش تعداد کارخانجاتی که توانائی عرضه منسوجات آمادهٔ چاپ (PFP) را دارند اشاره نمود ولی در کنار این مسئله باید توجه داشت که پیشرفت تجهیزات چاپ دیجیتال نظیر هدچاپ و همچنین بهبود روشهای تولید دیسپرسیون جوهر نیز نقش بسیار مهمی در این تحول دارند. البته پیشرفت بسیار قابل ملاحظهٔ جوهرهای با پایهٔ پیگمنتی را نیز نمیتوان از نظر دور نگهداشت.

چاپ فلز و قوطی‌سازی‌

ورق‌های مصرفی در قوطی‌سازی‌های ایران اغلب وارداتی هستند، در حالی که لاک و مرکب مصرفی در این صنعت، تا حد زیادی از داخل کشور تامین می‌شود. شناخت مشخصات فنی این مواد مصرفی و رعایت استانداردها و دستورالعمل‌های مربوطه در مرحله لاک‌زنی و چاپ و نیز پخت آن، می‌تواند به تولید بهتر و ضایعات کمتر بینجامد.
در این مقاله ضمن معرفی مشخصات فنی انواع ورق و لاک‌های وارداتی و داخلی،‌ سازندگان آنها و نیز مراکز چاپ و قوطی‌سازی معرفی می‌شوند.

چاپ سربی

این نوع چاپ که به آن چاپ حروفی و چاپ برجسته نیز می‌گویند، از کنار هم نهادن حروف سربی و منعکس ساختن آن بر کاغذ به‌وجود می‌آید. در آغاز ورود فن چاپ به ایران، چاپ سربی را، به اعتبار واژه لاتینی آن، تیپوگرافی  می‌نامیدند. در کتاب معرفه‌البدایع فی‌الفنون و الصنایع چاپ 1324 ق. تیپوگرافی چنین توصیف شده است: "حروفات چاپ را تیپ نامیده و چون عمل چاپ حکم کتابت را دارد لهذا چاپخانه را ]محل [تیپوگرافی (یعنی با تیپ نوشتن) و کارگران را تیپوگراف می‌نامند یعنی حروف‌چین...". نخستین گام اساسی در پیشرفت فن چاپ، اختراع چاپ با حروف  متحرک فلزی بود که گوتنبرگ آلمانی در سال 1450 م.، صنعت چاپ را از شکل متداول چوبی به‌صورت سربی درآورد. "نخستین کتاب عربی که در جهان چاپ شد قانون ابن‌ماسویه، پزشک معروف ایرانی، در 876 ق./ 1471 م. و کلیات ابن‌سینا در 889 ق./ 1484 م. در شهر ونیز ایتالیا بوده است.